Indonezyjski islam czesc I

Linggar ma 16 lat. Mieszka sama w domku z desek. W domku podloga to wyklepana gleba, lozko jest bardzo wysokie, bo zbudowane z kilu materacow, jest tez niewielki stoliczek, krzeslo i szafka na ktorej stoi 16-nasto calowy telewizorek ze stojaca na nim antena oraz plastikowe polki na ciuchy. Jej matka i ojciec wyjechali do Jakarty za praca, o jakimkolwiek rodzenstwie nie slyszalam ani slowa, wiec nazywa rodzina sasiadow wokol, ale czy tak naprawde sa rodzina nie jestem pewna. Linggar jest bardzo ladna i zgrabna dziewczyna. Codziennie mijalam ja jak siedzac z dwoma telefonami w reku wysylala wiadomosci co 3 sekundy na BBM. Linggar ma fajny motor, nie znam nazwy, wiec jako kobieta musze powiedziec, ze jest bialy, duzy, wygodny i generalnie robi wrazenie. Skad taki motor? Za co? Nie wiem. Ale nic bardziej mnie nie interesowalo w Linggar niz jej podejscie do noszenia chusty na glowie, co w sumie okazuje sie byc schematem wsrod masy Indonezyjek.
Linggar do szkoly ubiera sie schludnie. Pelne buty, dlugie jeansy lub spodnica do kostek, bluzka po lokcie i chusta wlasnie. Po lekcjach czas na japonki, koszulke, dlugie, luzne spodnie lub shorty i dlugie, czarne, rozpuszczone wlosy. Wieczorem za to Linggar bierze prysznic i ubiera sie w pidzame. Rozne wzorki jak hello kitty, mickey mouse czy spongebob. Codziennie inne. I w tej pidzamie, z wlosami luzno powiewajacymi na wietrze jedzie motorem spotkac sie ze swoimi przyjaciolkami, innymi dziewczynami w pidzamach, pod jakims warungiem (*patrz slowniczek) na mala przekaske. Najczesciej tofu, tempe czy smazony banan. Potem do lokalnego supermarketu po jasminowa herbatke i do domu spac. Czy zasada w islamie "jesli zdecydowalas sie na noszenie chusty to badz w tej decyzji konsekwentna" istnieje w Indonezji? Nie.